W sposób szczególny Duch Święty zachęca dziś Kościół do promowania powołania i misji wiernych świeckich. Ich uczestnictwo w życiu wspólnoty chrześcijańskiej i współodpowiedzialność za nią oraz obecność w społeczeństwie poprzez różne formy apostolatu i posługi, pozwalają nam u progu trzeciego tysiąclecia wyczekiwać z nadzieją na dojrzałą i owocną epifanię laikatu. Nie możemy zapominać także, iż jednym z darów Ducha dla naszych czasów jest rozkwit ruchów kościelnych, które od początku mojego pontyfikatu wskazuję jako motyw nadziei dla Kościoła i społeczeństwa.
(św. Jan Paweł II, Audiencja generalna 25.11.1998)
Gdzie dwóch lub trzech spotyka się w Imię Moje, tam Ja jestem pośród nich – tymi słowami Ewangelii wg św. Mateusza sam Jezus zachęca wszystkich swoich wyznawców do wspólnego gromadzenia się na modlitwie. Kościół wychodzi naprzeciw tym, którzy poza modlitwą prywatną odczuwają także potrzebę spotykania się i jednoczenia z innymi w celu wspólnego wielbienia i dziękczynienia Bogu, przepraszania Go i pokutowania, wypraszania łask dla innych i ewangelizacji świata. Obecnie w Kościele Katolickim istnieje i działa bardzo wiele wspólnot o różnym charakterze, których głównym celem jest ubogacenie życia duchowego swoich członków poprzez wspólną modlitwę, spotkania formacyjne i apostolstwo. Wiele z nich ma zasięg powszechny, międzynarodowy nawet, inne wypełniają swój charyzmat w konkretnych krajach czy diecezjach. Trzeba pamiętać, że jest ich aktualnie bardzo dużo i każda osoba, która pragnie świadomie przeżywać chrześcijaństwo, modlić się wspólnotowo i podejmować konkretną misję w Kościele, z pewnością znajdzie tę najbardziej odpowiednią dla siebie.